นิทานอีสป
เรื่อง เทพารักษ์กับคนตัดไม้
ชายตัดไม้คนหนึ่ง ได้เข้าไปตัดไม้ในป่าดังเช่นทุกวัน
และเผอิญเขาทำขวานพลัดตกลงไปในสระน้ำ ที่อยู่ใกล้ๆ "โธ่...โธ่...โธ่...ฉันจะทำอย่างไรดี
ว่ายน้ำก็ไม่เป็น ฉันไม่มีขวานตัดไม้อีกแล้ว" ชายคนตัดไม้ร้องไห้คร่ำครวญอยู่ริมสระ
เพราะเขาไม่มีเครื่องมือทำมาหากินอีก
เทพารักษ์ที่อยู่ใกล้ๆ เห็นเหตุการณ์ อดสงสารไม่ได้ จึงปรากฏกายให้เห็น แล้วเอื้อมมือลงไปในสระน้ำ คว้าขวานเล่มหนึ่งส่งให้คนตัดไม้ "โอ...ท่าน...นี่มันขวานทอง ไม่ใช่ขวานของข้าหรอก" ชายตัดไม้ไม่ยอมรับ เทพารักษ์จึงได้งมขวานขึ้นมาให้อีกเล่มหนึ่ง
"นี่ก็ไม่ใช่ขวานของข้า...ของข้าเป็นเพียงขวานเหล็กธรรมดาท่าน ไม่ใช่ขวานเงิน" "เจ้าเป็นคนซื่อสัตย์" เทพารักษ์พูด "คนอย่างเจ้าหายาก เอ้า...ข้าให้ขวานทองกับขวานเงินเจ้าเป็นรางวัลก็แล้วกัน" กล่าวเสร็จแล้ว เทพารักษ์ก็หายตัวไป
คนตัดไม้ นำขวานทองและขวานเงินเดินกลับบ้าน พบใครก็อวดให้ชมและเล่าว่าได้มาอย่างไร "เทวดาท่านใจดีมากเลย ข้านั่งร้องไห้อยู่ริมสระเดี๋ยวเดียวเท่านั้น ท่านก็มางมขวานให้ แล้วก็ให้ขวานทองขวานเงินแก่ข้าอีกด้วย"
เพื่อนบ้านคนหนึ่ง อยากได้บ้าง จึงเข้าไปในป่า ทำทีตัดไม้หาฟืน แล้วก็โยนขวานของตนทิ้งลงไปในน้ำ "ฮือ...ฮือ...ฮือ... คราวนี้ข้าหมดทางหากินแน่ ๆ " เทพารักษ์มางมขวานให้เช่นเคย "เอ้า ขวานทองเล่มนี้ของเจ้าใช่ไหม ? " "ใช่ ใช่แล้วท่าน ขวานทองเล่มนี้ของข้าเอง" ชายโลภมากพูดอย่างยินดี "เจ้าคนโกงนี่ไม่น่าคบ " พูดแล้ว เทพารักษ์ก็หายวับไปกับขวานทอง และเพื่อนบ้านคนนั้นก็ไม่ได้รับขวานที่ตกลงไปในสระคืนอีกด้วย
เทพารักษ์ที่อยู่ใกล้ๆ เห็นเหตุการณ์ อดสงสารไม่ได้ จึงปรากฏกายให้เห็น แล้วเอื้อมมือลงไปในสระน้ำ คว้าขวานเล่มหนึ่งส่งให้คนตัดไม้ "โอ...ท่าน...นี่มันขวานทอง ไม่ใช่ขวานของข้าหรอก" ชายตัดไม้ไม่ยอมรับ เทพารักษ์จึงได้งมขวานขึ้นมาให้อีกเล่มหนึ่ง
"นี่ก็ไม่ใช่ขวานของข้า...ของข้าเป็นเพียงขวานเหล็กธรรมดาท่าน ไม่ใช่ขวานเงิน" "เจ้าเป็นคนซื่อสัตย์" เทพารักษ์พูด "คนอย่างเจ้าหายาก เอ้า...ข้าให้ขวานทองกับขวานเงินเจ้าเป็นรางวัลก็แล้วกัน" กล่าวเสร็จแล้ว เทพารักษ์ก็หายตัวไป
คนตัดไม้ นำขวานทองและขวานเงินเดินกลับบ้าน พบใครก็อวดให้ชมและเล่าว่าได้มาอย่างไร "เทวดาท่านใจดีมากเลย ข้านั่งร้องไห้อยู่ริมสระเดี๋ยวเดียวเท่านั้น ท่านก็มางมขวานให้ แล้วก็ให้ขวานทองขวานเงินแก่ข้าอีกด้วย"
เพื่อนบ้านคนหนึ่ง อยากได้บ้าง จึงเข้าไปในป่า ทำทีตัดไม้หาฟืน แล้วก็โยนขวานของตนทิ้งลงไปในน้ำ "ฮือ...ฮือ...ฮือ... คราวนี้ข้าหมดทางหากินแน่ ๆ " เทพารักษ์มางมขวานให้เช่นเคย "เอ้า ขวานทองเล่มนี้ของเจ้าใช่ไหม ? " "ใช่ ใช่แล้วท่าน ขวานทองเล่มนี้ของข้าเอง" ชายโลภมากพูดอย่างยินดี "เจ้าคนโกงนี่ไม่น่าคบ " พูดแล้ว เทพารักษ์ก็หายวับไปกับขวานทอง และเพื่อนบ้านคนนั้นก็ไม่ได้รับขวานที่ตกลงไปในสระคืนอีกด้วย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น