นิทานอีสป เรื่อง เด็กเลี้ยงแกะ

นิทานอีสป เรื่อง เด็กเลี้ยงแกะ

วันหนึ่งมีเด็กเลี้ยงเเกะคนหนึ่ง ต้อนฝูงแกะออกไปปล่อยกินหญ้าในทุ่งหญ้าในนา แล้วตัวเขาเองก็นั่งเล่นอยู่ชายทุ่งคิดหาเรื่องสนุกๆ เล่น 

"เบื่อจริง ๆ " เด็กเลี้ยงแกะบ่น หลอกชาวบ้านเล่นคงจะดี เขานึกสนุก และคิดเรื่องที่หลอกชาวบ้าน จึงเเกล้งร้องตะโกน ขึ้นมาว่า

"ช่วยด้วย ช่วยด้วย! หมาป่ามากิน ลูกเเกะ เเล้ว ช่วยด้วยจ้า ! "

เด็กเลี้ยงแกะวิ่งหน้าตาตื่นเข้าไปในหมู่บ้านพลางร้องตะโกนให้คนช่วย 

"หมาป่า กินแกะของผมหมดแล้ว ช่วยด้วยครับ"

พวกชาวบ้านจึงพากันวิ่งมาช่วยพร้อมด้วยอาวุธต่างๆ 

"หมาป่ามันอยู่ที่ไหน ไอ้หนู่"
"ในทุ่งนาครับ" เด็กเลี้ยงแกะชี้ไปที่ทุ่งนา ชาวบ้านจึงพากันวิ่งไปตามทางที่เด็กบอก "ไม่เห็นมีหมาป่าสักตัวนี่"

"มันวิ่งไปทางโน้นเเล้วล่ะ"

เด็กเลี้ยงเเกะโป้ปดเเล้วก็เเอบหัวเราะชอบใจภายหลัง

ต่อจากนั้นเด็กเลี้ยงเเกะก็เเกล้งหลอกให้ชาวบ้านวิ่งหน้าตื่น เช่นเดิมได้อีก ๒- ๓ ครั้ง

จนกระทั่งวันหนึ่งมีหมาป่าหิวโซเดินมา ในทุ่งหญ้าที่เด็กชายเลี้ยงแกะพอดี 

"หวานข้าละ" สุนัขป่าคำราม ฝูงแกะได้ยินเสียงสุนัขหมาป่า ก็ตกใจวิ่งหนีกันวุ่นวาย และส่งเสียงร้องดังไปทั้งทุ่ง "หมาป่า" 

เด็กเลี้ยงแกะตกใจ เมื่อเห็นหมาป่ากำลังทำร้ายแกะของเขา 

"ช่วยด้วย ช่วยด้วย! " เด็กเลี้ยงแกะ วิ่งเข้าไปขอความช่วยเหลือที่หมู่บ้าน 

"หมาป่ากำลังกินแกะของผม ช่วยด้วยเถอะครับ" 

เด็กเลี้ยงแกะ ตะโกนขอความช่วยเหลือจนคอเเหบ คอเเห้ง

"ไอ้เด็กเลี้ยงแกะ" ชาวบ้านตะคอกใส่หน้า "คราวนี้แกหลอกพวกข้าไม่ได้หลอก" 

ไม่มีใครออกไปช่วยไล่หมาป่าให้ เด็กเลี้ยงแกะ สักคน พวกชาวบ้านก็ไม่มาเพราะคิดว่า เด็กเลี้ยงแกะ หลอก  

 

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า 

"คนที่มักโป้ปดมดเท็จ เมื่อถึงคราวพูดจริงก็ยากที่จะมีใครเชื่อ"