นิทานอีสป เรื่อง คนขี้เหนียวกับทองคำ

นิทานอีสป เรื่อง คนขี้เหนียวกับทองคำ

 

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีชายคนหนึ่งเป็นคนขี้เหนียว เขามักจะเอาสมบัติฝังดิน ไว้รอบๆ บ้าน

โดยไม่ยอมนำมาใช้จ่ายให้เกิดประโยชน์

ต่อมาเขากลัวว่าจะไม่ปลอดภัยถ้าฝังเงินทอง ไว้หลายๆเเห่ง เขาจึงขายสมบัติทั้งหมด

เเล้วซื้อทองคำเเท่งหนึ่ง มาฝังไว้ที่หลังบ้าน เเล้วหมั่นไปดูทองคำอยู่ทุกๆวัน

อยู่มาวันหนึ่งคนใช้ผู้หนึ่งสงสัยจึงเเอบตามไปดูที่หลังบ้าน 

ว่าเจ้าของบ้าน มาทำอะไรอยู่หลังบ้านในทุกๆวัน เเล้วก็ได้แอบขุดเอาทองเเท่งไปเสีย

เช้าวันต่อมาชายขี้เหนียว ก็เดินไปดูทองคำที่หลังบ้านอย่างเช่นทุกวัน

และกลับมาพบหลุมที่ว่างเปล่า ก็ร้องไห้เสียใจ 

และร้องห่มร้องไห้ไปบอกเพื่อนบ้านคนหนึ่ง

เพื่อนบ้านจึงเเนะนำประชดประชันว่า

"ท่านก็เอาก้อนอิฐใส่ในหลุมเเล้วคิดว่าเป็นทองคำสิ 

เพราะถึงอย่างไรท่านก็ไม่เอาเอามาใช้อยู่เเล้ว"

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า 

" ของมีค่า ถ้าไม่นำมาทำให้เกิดประโยชน์ก็ย่อมเป็นของไร้ค่า "

นิทานอีสป เรื่อง คนตัดไม้กับสุนัขจิ้งจอก

นิทานอีสป เรื่อง คนตัดไม้กับสุนัขจิ้งจอก

มีคนตัดไม้คนหนึ่งได้พาสุนัขจิ้งจอกเข้าไปซ่อนที่ข้างกระท่อม 

เมื่อถูกสุนัขจิ้งจอก ขอความช่วยเหลือ

พวกล่าสัตว์จูงหมาล่าเนื้อมาถึงก็ถามคนตัดไม้ว่าเห็น สุนัขจิ้งจอกหรือไม่

"ไม่เห็นเลยเพื่อนเอ๋ย"

คนตัดไม้ปฏิเสธเเต่ก็ชี้นิ้วไปทางข้างกระท่อม ที่ซึ่งสุนัขจิ้งจอกได้ซ่อนอยู่

พวกล่าสัตว์จูงหมาล่าเนื้อไม่เข้าใจสัญญาณบอกใบ้นั้นจึงพากัน กลับไป

สุนัขจิ้งจอกรออยู่อีกสักครู่ก็ออกมาจากที่ซ่อนข้างกระท่อม

เเล้ววิ่ง ผ่านหน้าคนตัดไม้ไป คนตัดไม้จึงร้องขึ้นว่า

"ข้าช่วยชีวิตเจ้าไว้ เจ้าไม่ขอบคุณเข้าเลยหรือ"

"ลิ้นของเจ้าไม่ตรงเหมือนนิ้วของเจ้าเลยนะจะให ้ขอบใจได้อย่างไร"

สุนัขจิ้งจอกกล่าวเเล้วก็วิ่งหนีเข้าป่าไป

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า 

"คนไม่เชื่อ ย่อมไม่มีผู้ใดนับถือ"